Niet populair, wel essentieel: waarom we schrijven over geheime vergaderingen

Waarom schrijft de Stentor ook verhalen die niet veel lezers trekken? Omdat het onze journalistieke plicht is om de overheid te controleren en misstanden bloot te leggen. Zoals Gep Leeflang deed met zijn onthulling over geheime vergaderingen bij gemeenten.

aarom ‘vergaderen’ gemeenten zo vaak achter gesloten deuren? Die vraag liet Stentor-journalist Gep Leeflang maar niet los. Hij stelde vast dat gemeenten massaal de wet overtreden. Een verhaal waarmee hij dit jaar ‘de Tegel’ won, de belangrijkste prijs in de Nederlandse journalistiek. De overheid controleren en aankaarten wat niet klopt. Dat is onze taak, onze plicht. Gep Leeflang beet zich vast in de wereld van vergaderen in achterkamertjes. Dat leverde niet alleen het onthullende verhaal op dat gemeenten massaal de wet overtreden, maar ook een reeks aan vervolgverhalen. De gemeenten Epe en Staphorst stellen vergaderen in achterkamertjes inmiddels ter discussie.

Dit is waar een regionale titel als de Stentor het verschil kan maken. Maar dit is ook een verhaal waar we geen groot publiek mee trekken. De data die ons inzicht geven in hoe goed verhalen worden gevonden en gelezen, laten zien dat het publiek voor een onderwerp als dit niet snel warm loopt. Persoonlijke verhalen en 112-nieuws krijgen vaak de voorkeur.

Scoren

Dat maakt het niet minder belangrijk om ervoor te kiezen tijd te investeren in onderwerpen die ‘stugger’ zijn. Artikelen die ons publiek misschien niet direct persoonlijk raken, maar wel van belang zijn voor iedereen. We zien het immers ook als onze opdracht om ‘uit naam van het publiek’ de overheid te controleren.

Dit is de reden waarom velen van ons de journalistiek zijn ingegaan

We zijn afgelopen jaar in ons online bereik gedaald. Dat we met onze journalistiek minder lezers bereiken, doet best een beetje pijn. Een van de belangrijkste oorzaken daarvan is overigens dat social media in hun algoritmes minder nieuws brengen, zodat wij minder mensen naar ons toe kunnen trekken. Maar het is een bewuste keuze om niet alleen verhalen te maken waarvan we bij voorbaat weten dat die heel veel mensen bereiken – plat gezegd: ‘goed scoren’.

Het is wel de kunst om verhalen over bijvoorbeeld misstanden bij instituten en bestuurders zodanig op te schrijven en te presenteren, dat we een zo breed en groot mogelijke lezersgroep bereiken. Voor onze online platformen betekent dat een pakkende kop en goed beeld, stilstaand of bewegend. En dat het verhaal moet zijn gelardeerd met grafieken, kaders, audio, video en het cv van de schrijver. Digitale journalistiek vergt veel meer aandacht dan we in de krant gewend waren.

Het wil wel eens voor komen dat er op de redactie een stevige discussie ontstaat over de vraag welk verhaal we bovenaan op de site moeten plaatsen: het best opende verhaal (= de meeste lezers) of het maatschappelijk zwaarder wegende artikel? We kiezen tegen beter weten in (de cijfers) vaak voor het laatste, omdat ‘de journalistieke plicht’ op de redactie zwaar weegt.

Maar het is een lastig vraagstuk. Want we hebben zoveel mogelijk (betalende) lezers nodig om als titel succesvol te blijven, maar we willen niet afdrijven van onze maatschappelijke rol. Uiteindelijk is het de mix van verschillende type verhalen die ervoor moeten zorgen dat zoveel mogelijk lezers elke dag de Stentor online of op papier volgen. Van hard politiek of maatschappelijk nieuws tot het menselijk verhaal, van de onthullende reportage tot de hersenkrakende opinie. Dat is waar de Stentor voor staat.

Verslaggever Gep Leeflang

Interactie

De stem van de lezer

Dit jaar hebben we iets nieuws geïntroduceerd: de gastcolumn. Wekelijks nodigen we een lezer uit om in onze krant zijn of haar mening, ideeën en ervaringen te delen. Het is een mooie toevoeging aan ons lezersplatform, naast opiniestukken, gastschrijvers en lezersreacties.

Met de gastcolumn laten we zien dat lezers meer zijn dan alleen nieuwsconsumenten; ze leveren ook actief een bijdrage. Hun stem wordt gehoord, en online ontstaat er vaak een levendige discussie. Deze rubriek helpt om de interactie en betrokkenheid tussen onze redactie en lezers verder te versterken.

De wekelijkse columns bieden een diversiteit aan perspectieven uit onze samenleving, van persoonlijke verhalen tot scherpe commentaren. Lezers voelen zich meer gewaardeerd en gehoord, wat al veel positieve reacties opleverde.

Lees
column

Wilma Koller uit Vaassen is de tweede van de vier gasten die de redactie uitkoos na de eerste oproep ‘Columnist voor een dag’.

Eerst zien, dan geloven

Wat als een video je meer vertelt dan een heel artikel? Wat als het moment zelf, vastgelegd in beeld, de essentie van het verhaal beter overbrengt dan duizend woorden? Video is niet langer een aanvulling op, maar een essentieel onderdeel van ons journalistieke werk.

Dat doen we met een belangrijke reden: als we het kunnen laten zien, dan laten we het zien. Denk bijvoorbeeld aan die wereldgoal bij de plaatselijke amateurclub. Of een wolf die door een woonwijk loopt. Zien is geloven.

Video is niet alleen een aanvulling op, maar ook een verlengstuk aan ons verhaal. Waar tekst niet kan uitleggen, komt de video om de hoek kijken, om precies te tonen wat woorden niet kunnen vangen. Daar komt bij dat video in deze tijd soms het enige is dat (een deel van) ons publiek nog bereikt. Het eerste waar gen Z om vraagt als we het met hen over nieuws hebben? Juist.

Maar video is niet alleen voor gen Z. Het is voor iedereen die snel en visueel nieuws wil begrijpen. Daarom gebruiken we het steeds vaker om complexe onderwerpen begrijpelijker te maken. Visuele middelen helpen om abstracte ideeën en uitgebreide onderzoeken begrijpelijk te maken voor een breder publiek. De beelden versterken het verhaal. Ook op socials haken we hierop in: met korte video’s – korter dan 1 minuut – zijn we heel goed in staat om ons nieuws begrijpelijk te brengen. Of juist fake news te ontkrachten.

Dit alles vraagt van een redactie nieuwe denkpatronen. Denken in beelden, niet alleen in tekst. Niet achteraf toevoegen, maar als integraal onderdeel van ons verhaal. Het is een speerpunt op onze redactie: Video is onderdeel van je verhaal. Een video zegt soms meer dan duizend woorden.